شهرداری تهران غریب در وطن و معروف در غربت

در خبرها خواندیم که شهرداری تهران در عرصه جهانی بار دیگر بر تعالی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران مهر تأیید زد ( یادداشت یک شهروند تهرانی ) در کارنامه ارزشمند بین المللی چهره ای روشن و برجسته برجای گذاشت و از نکات ارزنده آن در مراسم انتخاب جایزه جهانی حمل و نقل پایدار 2011 که با حضور بیش از 500 تن از مدیران شهری ، شهرداران ، اساتید برجسته دانشگاه های جهان ، کارشناسان ارشد شهری و حمل و نقل در واشنگتن برگزار شد،این بود که شهر تهران به همراه گوانگژو چین ، لیما پرو ، لئون مکزیک و نانت فرانسه به عنوان 5 شهری که به عنوان برترین شهرداری جهان در حوزه توسعه حمل و نقل پایدار معرفی شده بودند قرار گرفت.و نکته ارزشمند دیگرش این که شهرها برمبنای اطلاعاتی که ظرف یکسال گذشته از توسعه حمل و نقل پایدار با محورهای مترو ، بی آر تی ، دوچرخه و تلاش برای حرکت به سمت حمل و نقل پایدار و کارآمد از آنها استخراج شده بود انتخاب شدند.(البته بدون حضور مدیریت شهری پایتخت) حال سئوال اینجانب بعنوان یک شهروند تهرانی از عزیزانی که در سفر تیم شهرداری مخالفت نمودند این است که با چه ادله ای و با چه حجت شرعی در افتخارآفرینی یک سازمان خدمات رسانی که در این چندسال موفقیت های بین المللی کسب کرده و با دست خالی و بدون حمایت از دولت به شهروندان شریف تهرانی خدمات رسانده این گونه برخورد کرده و از سفر مدیران شهری به ینگه دنیا ممانعت می کنند.مگر این نیست که ما در شعار و عمل از آنان برائت می کنیم و در هر فرصتی در جهت اثبات خویش استفاده کرده و آنهم در سرزمینشان از حیثیت نظام مقدسمان دفاع نموده و افتخارآفرینی در راستای رشد کمی و کیفی شاخصه های مطلوب خدمت رسانی را به عینه نشان می دهیم.پس چرا روح خدمت در بین خودی ها اینگونه دچار کدورت می شود و فرصت کشی بین افراد خدوم تبدیل به رقابت ناسالم و بوروکراسی غیرعادلانه می گردد.تاریخ ثابت کرده تنها کسانی نامشان در خاطرات خوش آیندگان حک می شود که غالبا در وطن همیشه رنگ غربت داشته اند و در جهان کارشان ثبت و ضبط گردیده است و آیندگان آنان را به خیر یاد می نمایند.بیائیم برای یکبار هم که شده با وجدان خویش کنار آمده و از لجاجت های دنیوی که عاقبت به شری بدنبال دارد دوری نموده و با عنایت به فرمایشات رهبری معظم در میان دوستداران به این مرز و بوم و نظام مقدس جمهوری اسلامی وحدت ملی حاکم نمائیم و دیگر شاهد اینگونه برخوردهای انفعالی نباشیم.به امید آنروز......