مشکل اصلی متروهاشمی نبود،قالیباف است

اگرچه دولت نسبت به مدیریت محسن هاشمی در مترو انتقاد داشت اما دعوای بزرگتر دولت با شهرداری قالیباف که احتمالاً سودای ریاست جمهوری در سر دارد و ممکن است رقیب مهمی در انتخابات آینده برای مشایی یا هر فرد دیگر تحت حمایت دولت فعلی باشد. به همین دلیل دولت تا پایان دوران شهرداری قالیباف چه هاشمی مدیر مترو باشد، چه نباشد، از هرگونه کمکی که سبب کارآمد به نظر رسیدن شهرداری در چشم مردم شود، امتناع خواهد کرد. اصرار به در دست گرفتن سکان هدایت مترو نیز از همین منظر به خوبی قابل تحلیل است، اگر مدیریت مترو به دست شهرداری نباشد، آنگاه است که دولت می تواند با پمپاژ اعتبار کارهای نیمه تمام فعلی را تمام کرده و همه را به نام خود ثبت کرده و از این رهگذر نردبان آرای تهرانی ها را از زیرپای قالیباف کشیده و آن را به نامزد محرم خودش بسپارد.

دو روز گذشته برای کسانی که از مترو استفاده می کنند، روزهای مهمی بود. کسانی که در وانفسای شلوغی تهران و گرانی کرایه‌هایی که با طرح هدفمندی یارانه‌ها بعضاً سر به فلک کشیده اند، به تونل های زیر زمینی مترو پناه می برند و در هفته های گذشته ازدحام و شلوغی واگن ها دمار از روزگارشان در آورده است.

به گزارش دادنا، دعواهای سیاسی در حالی جان به لب مسافران مترو رسانده بود که دیروز و روز قبل تر از آن اخبار مهمی حول این نهاد اثرگذار مدیریت شهری در رسانه ها منتشر شد.

خبر اول مربوط به رئیس ستاد حمل و نقل و مدیریت مصرف سوخت کشور بود، محمد رویانیان در روزی که چشمان خود را بست و هر آنچه را که می توانست به منتقدان دولت نسبت داد، سخنی را به میان آورد که بازار گمانه زنی را در میان رسانه ها داغ کرد.

فارغ از حملات تند و تیز مردی که این روزها چهره محبوب خود در راهنمایی و رانندگی را با یک سیاست مدار رادیکال طرفدار دولت عوض کرده، آخرین حلقه از زنجیر استدلال های ناکارآمدی مدیریت شهری و منتقدان دولت در مصاحبه رویانیان، به نکته ای ختم شد که خیلی ها فکر می کردند با گذشت زمان دیگر فراموش شده است.

نکته نهایی همان بود که احمدی نژاد چندی پیش مطرح کرده بود، همان موقع که گفته بود مدیریت مترو باید از کف شهردار خارج شده و به دست دولت بیفتد تا مشکلات مترو حل شود.

رویانیان در گفتگوی رسانه ای خود پس از اعلام برخی آمارها، تاکید کرد که شهردار، نمایندگان مجلس، نمایندگان شورا، مدیران مترو و اصولا هر کس به نوعی از نحوه برخورد دولت در قضیه مترو انتقاد کرده، همه به دنبال سیاسی کاری هستند و تاکید کرد که دولت بهتر می تواند این مجموعه را اداره کند. در نهایت بحث به افزایش قیمت بلیط مترو کشید و خلاصه حرفهای رویانیان این بود که مترو را به ما بدهید تا ارزان کنیم!

وسوسه مدیریت بر مترو چندی است که ذهن پاستور نشینان را به خود مشغول کرده است. حرفهای روز پنج شنبه رویانیان نشان داد که گذشت زمان این وسوسه را در ذهن دولتی ها کمرنگ نکرده و آنان از هر فرصتی برای ابراز اینکه باید سکان هدایت مترو را به دست بگیرند فروگذار نیستند و در این میان بیچاره مردمی که هر روز به مقصد محل کار یا منزل سوار واگن هایی می شوند که سوار شدن و پیاده شدن بر آنها عملیات رنجری پارتیزان های جنگی را در اذهان تداعی می کند و ایستادن در آنها فشار شب اول قبر را برای مومنین به عینیت می رساند.

حرفهای رویانیان در حالی در بخشی از رسانه ها منعکس شد که روز گذشته خبر مهمتری در خروجی خبرگزاری ها مشاهده گردید؛ محسن هاشمی پس از ۱۷ سال تکیه زدن بر صندلی مدیریت متروی تهران، عطای سمتش را به لقایش بخشید تا به گفته خودش اگر منشاء مشکلات مترو شخص وی است، فرد هماهنگ تری با دولت در راس مجموعه گمارده شود و دولت بودجه تخصیص شده مترو را بپردازد تا مردم بیشتر از این عذاب نکشند.

مطابق آنچه در رسانه ها منتشر شده، استعفای هاشمی نیز توسط قالیباف پذیرفته شد تا شاید کمی آتش دعوای دولت و شهرداری بر سر مترو فروکش کند و مردمی که در این آتش می سوزند، کمی نفس تازه کنند.

در این میان تحلیل های مختلف بعد از اتفاق دیروز مطرح شده است. عده ای معتقدند که استعفای محسن هاشمی از مدیریت مترو به هر نیت و هدفی که انجام شده باشد، می تواند سرآغاز حل بخشی از مشکلات مترو باشد. چه آنکه اگر محمدباقر قالیباف به توصیه هاشمی در استعفانامه اش توجه کرده و فردی را به ریاست مترو بگمارد که مجموعه دولت حداقل نسبت به آن حساسیت نداشته باشند، با تخصیص بودجه هایی که تاکنون به دلیل لجبازی با هاشمی تخصیص پیدا نکرده، بخشی از مشکلات مرتفع خواهد شد.

در این میان هستند عده دیگری که تحلیل دیگری دارند، تحلیلی که با تامل بر نشانه ها و در نظر گرفتن حرفهای محمد رویانیان، به نظر می رسد به واقعیت نزدیک تر باشد. قائلان به این تحلیل معتقدند که اگرچه دولت نسبت به مدیریت محسن هاشمی در مترو انتقاد داشت اما دعوای بزرگتر دولت با شهرداری قالیباف که احتمالاً سودای ریاست جمهوری در سر دارد و ممکن است رقیب مهمی در انتخابات آینده برای مشایی یا هر فرد دیگر تحت حمایت دولت فعلی باشد. به همین دلیل دولت تا پایان دوران شهرداری قالیباف چه هاشمی مدیر مترو باشد، چه نباشد، از هرگونه کمکی که سبب کارآمد به نظر رسیدن شهرداری در چشم مردم شود، امتناع خواهد کرد. اصرار به در دست گرفتن سکان هدایت مترو نیز از همین منظر به خوبی قابل تحلیل است، اگر مدیریت مترو به دست شهرداری نباشد، آنگاه است که دولت می تواند با پمپاژ اعتبار کارهای نیمه تمام فعلی را تمام کرده و همه را به نام خود ثبت کرده و از این رهگذر نردبان آرای تهرانی ها را از زیرپای قالیباف کشیده و آن را به نامزد محرم خودش بسپارد.