آه ای اسفندیارِ مغموم!

نقل است در بازی های کودکانه تمامی نقش ها را یک تنه بر عهده می گرفت ،هر چند اطفالِ دیگر از روی کودکی و قّلتِ عقل این رویه را خوش نمی داشتند!

آن دارای قامت نحیف، آن شریعت مداری را حریف، آن وارث نصرالدّین، آن باعث قهر و کین، آن شیر مردِ بیشه سخن، ‌آن زنده کننده یادِ پادشاهان کهن! آن مجسّمه اخلاق و ایمان، آن مدافع مکتب ایران، آن مفسّر بزرگ قرآن، ان شاکی جریده «کیهان»، آن از تبار رستم و اسفندیار و کیان، آن تحریک کننده خشم سعید حدادیان، آن صاحب شوکت ِکبریایی، مولانا اسفندیارابن مشایی، ملقب به اسفندیار رویین تن.
اهل رامسر بود و وزیران کابینه را افسر بود و در مزاح و مطایبه ازهمه سر!

در ازل محبّتش را در دل شیخ الرییسِ کابینه کاشتند و جایی برای ورود غیر نگذاشتند !

از هیچ کس چندان کرامات و معجزات نقل نیست ، که از او .

از کراماتِ شیخ ما این است که در سنین کودکی با یک دست هفتاد هندوانه برمی داشت. صاحبدلی او را دید و گفت :«قدر این کودک را بدانید که در بزرگسالی با یک دست هفتاد شغل بر دارد و خم به ابرو نیارد!»

همچنین نقل است در بازی های کودکانه تمامی نقش ها را یک تنه بر عهده می گرفت ،هر چند اطفالِ دیگر از روی کودکی و قّلتِ عقل این رویه را خوش نمی داشتند!

گویند مولانا اسفندیار در عنفوان جوانی بر کرسی استادی می نشست و بازار سخنرانان و معلمان اخلاق را می شکست!

نقل است عارفی با دست مبارکِ خود او را در چشمه ای به نام «همه چیز دانی» فرو برد و از این پس شیخنا اسفندیار، در هر موضوع تخصصی و غیر تخصصی صاحب حرف و تحلیل و نظر و قیاسِ مع الفارق شد!

از دیگر معجزاتِ چشمه فوق الذّکر این بود که شیخنا را برای همیشه از آسیب چشمْ زخم و نقدِ منطقیِ منتقدانِ متعصّب رهایی داد!

به طوری که اگر کافّه خلق، از پیر و جوان و مرد و زن، ‌عَلَمِ مخالفتِ با او را بالا برند ، ذرّه ای در اعتماد به نفسش اخلال ایجاد نکند و او را از بیان گزاره های علمی و شبه علمی بی نیاز ندارد!

طُرفه آنکه چندی پیش به دلیل تلاش خالصانه و شبانه روزی شیخنا در تولید محتوا برای سیاسیون ، رونامه نگاران و وبلاگ نویسان، ‌از او به عنوان کار آفرین نمونه کشوری تقدیر به عمل آمد!

مقام و درجه آن عالی جناب در وعظ و خطابه تا بدان جا رسید، که جامعه وعّاظِ ولایی از ایشان مشقِ وعظ و خطابه می آموزد!

بارها در کتب تذکره نقل است که مولانا اسفندیار عارفانه ترین جملات خود را در حالی که بر کرسی ریاست تکیه زده بود بر زبان می آورد ؛ فی المثل در مجلس ذکری، از معادله احساسی:«کلِّ آفرینش بر اساس تغییر آفریده شده است» نتیجه منطقی زیر را حاصل کرد :
« تغییر در دولت کنونی، یک تحوّل مثبت و سازنده است ! »

چندی پیش مولانا هدیه تهرانی را پرسیدند :«چگونه توانستی نمایشگاهی بر پا کنی، در حالی که حتّی اندک درمی در چنته نداشتی؟!» گفت: «مگر نخوانده اید که بر سردر دفترِ اسفندیار چه نوشته اند :
«هر که به این مکان در آید وامش دهید، و از شغلش نپرسید !»

گویند شبی در خواب دید که عّده ای قلیل به سمتش می¬آیند و پا کوبان و دست افشان غزلی را زمزمه می¬کنند به این مضمون :
« ای عاشق ریاست ، نامزدیت مبارک ، حمایت ، حمایت ! »

گویند از آن پس جز به منصب ریاست جمهوری به چیزی نمی اندیشید!