در رثای سردار بی سر

چند روز قبل خبری منتشر شد که دلهای ما را لرزاند و دوباره من و امثال من را به یاد شور و حال جبهه ها و یاران شهیدمان انداخت. خبر ها نوید بازگشت پیکر پاک و مطهر سردار بزرگ سپاه اسلام شهید عبدالحسین برونسی پس از بیست و هفت سال به وطن را می داد.هرچند که در مورد تعلق پیکر یافته شده به شهید بزرگوار بحثهایی مطرح است وبه عنوان کسی که محضرآن عزیزبه وصال رسیده را درک کرده ام ‍‍پیگیرحل موضوع هستم و امیدواریم که زودتر رفع شود، ولی برای ما که همه شهدا از یک جنس هستند و همه به یک معنا برونسی هستند،این خبر بهانه ای بود تا دلهایمان را دوباره با یاد همه شهدا و به ویژه همرزم و یار شهیدمان اوستا عبدالحسین برونسی جلا دهیم.

برای من که برونسی را از نزدیک می شناختم، او بزرگترین معلم دوستان و همشهریانش بود. این درس آموخته مکتب عاشورا، به راستی که استاد مدرسه عشق و جهاد، مرید رهبر و مراد همه ما بود. او که به غمزه مساله آموز صد مدرس بود، برای همه آنهایی که او را می شناختند اسوه کاملی از مجاهدین حقیقی راه خدا بود. مردی که رهبر معظم انقلاب او را از «عجایب» این انقلاب نامید، مردی خودساخته و عصاره فضایل.گویی قسمت این بود که برونسی عزیزمان که در زمان حیاتش الگوی عشق و ارادت به فاطمه (س) و حسین فاطمه (ع) بود، شهادتش نیز رنگ و بوی مدینه و کربلا بگیرد. او که در زمان حیاتش اسوه تمسک به اهل بیت در پاکی و خلوص و مظلومیت بود، با بیست و هفت سال دوری از وطن، سیره ائمه(س) را در غریبی و غربت نیز تداوم بخشید.

شاید هیچ نامی به اندازه نام عبدالحسین برازنده او نبود. او براستی مرید و شاگرد برازنده سرور و سالار شهیدان بود و تمام عمر خویش را نیز وقف یک زندگی عاشورایی کرد.بارها گفته ام که دفاع مقدس عرصه تجای شور و شعور بود و برونسی مصداق بارزی از آمیختگی قابلیت های نظامی و ایمانی استوار به امام(ره) و انقلاب بود.در مورد قابلیت او همین بس که به سرعت به سطح فرماندهی رسید و به واسطه شجاعت های خود چنان وحشتی در دلهای دشمن انداخت که برای‌ سرش‌ جایزه‌ تعیین‌ کرده بودند. در شور و ایمانش نیز همین بس که رفتارش و گفتارش، تجلی عشق و معرفتی شگرف به خدای متعال بود.به واسطه همین ایمان بود که زمان و مکان شهادتش را می دانست و در آستانه عملیات بدر می گفت "اگر در این عملیات شهید نشدم، در مسلمانی ام شک کنید" .این شهود حاصل ایمانی بود که باعث می شد او بگوید: « در هر کار اگر انسان‌ خدا را در نظر بگیرد انحراف‌ ایجاد نمی‌شود.»

برای ما که ادعا می کنیم جبهه جای مردان بی ادعا و درخشش انسانهای الهی و پرورده مکتب حسین(ع) بود، برونسی شاهدی است آشکار تا این پیامی برای همه نسل ها و عصر ها باشد که این انقلاب چه گوهرهایی را در متن خود پرورد و تقدیم خط سرخ شهادت نمود. بزرگ مردی که چنان در پی گمنامی و معامله با خدای خود بود که گفت دوست ندارد بعد از شهادت، جنازه او پیدا شود. در سایه چنین روحیه های خدایی بود که آن حماسه و شور آفریده شد، حماسه ای که داستان آن برای تمام تاریخ زنده است.به همین خاطر است که به تعبیر مقام معظم رهبری، انقلاب و نظام اسلامی امروز هر چه دارد مرهون شهید برونسی هاست. آنهایی که بدون هیچ ادعا و چشمداشتی به جبهه رفتند و تا آخرین نفس جنگیدند و در اوج مظلومیت به شهادت رسیدند و حتی پیکر بی جانشان نیز سالها در کنج غربت غریبانه خفته است.

به عنوان یکی از دوستان و همرزمان آن شهید، معتقدم یکی از اصلی ترین وظایف آگاهان به میراث دفاع مقدس این است که امروز نباید به خود اجازه دهیم که برونسی و برونسی ها در وطن خویش نیز غریب باقی بماند. فرهنگی که یادگار بزرگ و گرانقدر شهیدان بزرگی همچون برونسی است. فرهنگ دفاع مقدس که فرهنگ جهاد در راه آرمانها و ارزشهاست، بزرگترین نیاز امروز جامعه در راه رسیدن به آرمانها و اهداف متعالی خویش است. همانگونه که رهبر معظم انقلاب نیز بارها تاکید کرده اند، حرکت در مسیر پیشرفت و عدالت بزرگترین هدف پیش روی ملت ایران است.

در این میان هر چند آزمون های دشواری در راه رسیدن به این هدف بزرگ در پیش روی انقلاب و نظام اسلامی وجود دارد، اما بی تردید ملتی که توانسته است هشت سال با دستان خالی در برابر تمام نیروی استکبار مقابله کند باز هم خواهد توانست با آگاهی و شعور بالای خود، کشور را از این دوران سرنوشت ساز به سلامت عبور دهد و جمهوری اسلامی ایران را به عنوان الگوی کارآمدی دین در اداره جامعه بشری به جهانیان معرفی کند.

بی تردید، تنها با التزام به فرهنگ جهادی و تلاش و مجاهدت در راه سربلندی و اعتلای انقلاب و نظاممان خواهیم توانست از این آزمون دشوار سربلند بیرون آمده و از بار غربت و مظلومیت بی پایان برونسی ها بکاهیم. باور قاطع دارم که خواسته یاران شهیدی چون آن مرد پر از ایمان و شور در موقعیت کنونی، جز حرکت در مسیر ولایت و جهاد در عرصه هایی چون حوزه اقتصادی نیست.