زندگینامه

در سال 1340 در طرقبه به دنیا آمدم. روز اول شهریور. طرقبه شهر کوچکی است و ییلاق مشهد محسوب می‌شود. پول‌دار نبودیم. زندگی‌مان معمولی بود و چرخ آن بی هل‌دادن نمی‌چرخید. من بچه بودم. درآمدی نداشتم. اما هر وقت می‌توانستم کار کوچکی کنم و درآمد اندکی به دست بیاورم که کمک پدر و خانواده باشد این کار را می‌کردم.

روابط ما در خانواده‌مان روابط گرمی بود. همدیگر را دوست داشتیم و دوست داریم. چیز عجیبی هم نیست. مردم ایران معمولا همین‌طوراند. پدرم محور خانواده است. انسجام و پیوستگی خانه با او بود. در کنار او محبت میان باقی اعضای خانواده معنا پیدا می‌کرد.

شانزده ساله که بودم، سال 1356، اوج بی‌قراریم بود. پر از انرژی بودم. عجیب بود. کشور هم انگار تازه شانزده سالش شده باشد، همین حال را داشت. پر از انرژی شده بود و از وضع موجود ناراضی بود. آرمان‌های امام این امکان را فراهم می‌کرد.

امروز کار و فعالیت بهترین مجاهدت برای کشور است

امروز همه سختی ها را با کمک مردم و همکاری آن ها پشت سر گذاشته ایم و در دهه چهارم انقلاب ، دفاع از آرمان ها یعنی خدمت درست به مردم . ما باید تمام آرمان های انقلاب را در ابعاد مختلف سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی محقق کنیم .

شهردار تهران با بیان این که ما به مردم قول داده ایم که در تریبون عمومی لب به گله باز نکنیم و بنای این کار را هم نداریم ، گفت : مردم و شورای اسلامی شهر من را به عنوان مدیر شهر قرار داده اند تا مشکلات را حل کنم . به اعتقاد من تریبون عمومی جای امید دادن به مردم و جامعه است و رفع اختلاف ها باید در جای دیگری صورت گیرد ، اگر نقدی هم هست باید در جلسات کارشناسی گفته شود .