چرا دکتر قالیباف چهره اجتماعی سال شد؟

محمدباقر قالیباف، شهردار تهران، اکنون چهره سال ۸۹ گروه اجتماعی خبرآنلاین است. او که در سال ۸۹، توانسته چند بحران و البته مدیر را پشت سر بگذارد، یک موفقت بزرگ را هم کسب کرده است؛ مقام سومی دنیا در توسعه پایدار حمل و نقل عمومی.

محمدباقر قالیباف، شهردار تهران، اکنون چهره سال ۸۹ گروه اجتماعی خبرآنلاین است. او که در سال ۸۹، توانسته چند بحران و البته مدیر را پشت سر بگذارد، یک موفقت بزرگ را هم کسب کرده است؛ مقام سومی دنیا در توسعه پایدار حمل و نقل عمومی.

امید کریمی: ابرشهر تهران، همانجایی که همه ایران به آن بستگی دارد، می تواند کشوری باشد به اندازه دو سه خلیفه نشین حوزه خلیج فارس. اما اینجا تهران است؛ ۸ میلیون جمعیت شب خواب و ۱۳ میلیون جمیعت روزکار. نشستن بر صندلی مدیریت این شهر، باوجود همه درآمدهایی که ندارد، با وجود همه کاستی ها و همه ناهمگونی ها و البته جذابیت هایی که برای مدیران دارد. شاید با توجه به همه این شرایط، پذیرفتن مدیریت تهران، کار چندان ساده ای نباشد، اما از همین شهرداری تهران، یک رییس دولت ساخته شده است.
همین جای کار، کمی بی غرض حرف بزنیم؛ اصل مطلب اینجاست که محمدباقر قالیباف، شهردار تهران، اکنون چهره سال ۸۹ گروه اجتماعی خبرآنلاین است. او که در سال ۸۹، توانسته چند بحران و البته مدیر را پشت سر بگذارد، یک موفقت بزرگ را هم کسب کرده است؛ مقام سومی دنیا در توسعه پایدار حمل و نقل عمومی. افتخاری برای پایتخت ایران که با وجود همه ناملایمات، چشم انداز روشنی را برای ۲۰ سال آینده ارائه کرده است. شاید یکی از دلایل چهره شدن قالیباف، همین افتخار باشد.

اتوبوس های تندرو، ناجی شهر شلوغ
اگر زمانی بخواهید با یکی از شهروندان عادی تهران هر روز، شرق و غرب شهر را به هم می دوزد تا لقمه نانی به کف آورد، بپرسید قالیباف کلا چه کرده است، قطعا پاسخ می دهد که BRT مهمترین دستاوردش بوده است. شاید در نگاه اول، سامانه اتوبوس ها تندرو، برای قشری از جامعه، محلی از اعراب نداشته باشد. همانهایی که هنوز هم دیدن خیابان یک طرفه ولی عصر را برنمی تابند و در نوستالژی تردد دوطرفه از بزرگترین خیابان خاورمیانه هستند و وقتی در بلوار جردن و بزرگراه مدرس و کردستان، در ترافیک شمال به جنوب، اعصابشان را خط خطی شده می بینند، روزهایی را به یاد می آورند که خیابان و بزرگراه چمران، روی همه باز بود، اما ترافیک، امان می برید. هنوز هم همان قشر در ترافیک ساعت های عمرشان را تلف می کنند، اما برای آنهایی که اتوبوس سوار حرفه ای هستند و دو دوتا چهارتای زندگیشان اجازه نمی دهد تاکسی سواری کنند، از زیاد شدن خط های اتوبوس های تندرو، راضی هستند. از اینکه اتوبوسهای قرمز و زرد، با نیشخند ترافیک را رد می کنند و با کمترین هزینه، شهر را بالا و پایین می روند. شهرداری در زمان قالیباف، هیچ کار مفیدی نکرده باشد، حداقل این یک مورد برای مردم بوده است.

مترو قد می کشد
آمارهای ریز و درشتی که دولت در یکی دو ماه گذشته از کمک های دولتی به مترو ارائه کرده است، نشان از افزایش ۹ برابری کمک ها برای توسعه مترو دارد. مسوولان شهرداری پس از رفتن محسن هاشمی از مترو، در این باره سکوت پیشه کرده اند، اما آمارهای آنها می گوید بیشتر از کمک های دولتی، مترو در تهران توسعه داشته است. سه سال پیش، قالیباف در گفتگویی اطمینان داد که می تواند بدون کمک دولت هم مترو را پیش ببرد، اتفاقی که البته تا حدی به نتیجه رسید و مترو توانست سالانه تا ۱۲٫۵ کیلومتر تونل هایش را بزرگتر کند. همین رشد بی نظیر، کمک زیادی به مردم تهران است. تردد زیر زمینی که اکنون در بسیاری از مناطق شهر دیده می شود، از دستاوردهای دوره مدیریت قالیباف است. هرچند که آن را به حساب محسن هاشمی بنویسند.

تهران، رتبه سوم جهانی در توسعه پایدار شهری
تهران سال ۱۴۰۴ چه قیافه ای است؟ دموهایی که از انیمیشن تهران ۱۵۰۰ را اگر دیده باشید، شهری فضایی را می بینید که خیابان هایش در آسمان خراش هایش می چرخد و دیجیتال، از سر و رویش می بارد. این یک انیمیشن است، اما تهران ۱۴۰۴، تصویری که شهرداری تهران برای توسعه حمل و نقل عمومی و البته بهبود وضعیت شهر پیش بینی کرده است، نه به اندازه انیمیشن بهرام عظیمی، اما آنقدری هست که احساس کنید تهران هیچ وقت چنین نمی شود. چون برنامه های بلندپروازانه ای است؛ از توسعه مترو، متروباس ها، کم کردن تاکسی و مسافرت های درون شهری شخصی تا گسترش خطوط دوچرخه سواری و معبرهای دوطبقه و تونل های طویل زیر محله برج ها و البته حمل و نقل سبز و بی آلاینده. همین برنامه ها که به عنوان طرح توسعه پایدار شهر تهران به نهادهای بین المللی ارائه شد، باعث شد پایتخت ایران یکی از پنج شهر برتر دنیا در توسعه پایدار حمل و نقل عمومی شناخته شود.

دولت شهر کجاست؟
قالیباف، در اندیشه تاسیس دولت شهر است. تا سال پیش، رسانه رسمی شهرداری، با مناسبت و بی مناسبت، ویژه نامه هایی درباره دولت شهرها منتشر می کرد. در سال ۸۹ از مانورهای رسانه ای و نقل قول های مکرر مسوولان شهرداری برای گرفتن سهم مدیریتی خود از دولت در اداره شهر خبری نبود. اما در عوض تیم مدیریتی شهردار تهران، برنامه های مدونی برای خدمات اجتماعی به شهروندان دارد. قالیباف گویی کابینه ای برای تهران درست کرده است و وظیفه شهرداری را از آسفالت کردن خیابان ها، فراتر برده است؛ گسترش خانه های سلامت، ساخت و بهره برداری از سراهای محله، اجرای طرح مدیریت محلی، گسترش فعالیت های فرهنگسراها و خانه های فرهنگ، سینما سازی در شهر، افزایش حوزه اختیارات ۱۳۷ و ۱۸۸۸ تا فعالیت های اجتماعی (مثل جمع اوری متدکدیان، کارتن خوابها و معتادان) و توسعه فضاهای تفریحی بدیع و ندیده در تهران (مثل پارک آب و آتش و باغ موزه های مختلف) و فعالیت هایی از این دست، تعریف شهرداری و مدیریت شهری برای مردم تغییر داده است. قالیباف از دولت می خواهد ۲۳ وظیفه ای که ۲۷ سال پیش از عهده دولت به شهرداری گذاشته شده است را بگیرد، اما او هم مانند همه شهرداران پیش از خودش، زوری برای مجاب کردن دولت ندارد تا وظایف قانونی شهرداری ها برگرداند. با این حال تمام تلاشش را می کند و از ظرفیت های قانونی استفاده می کند تا دولت را کمی عقب بزند و خودش مدیر شهری باشد که این روزها نفس تنگی امانش را بریده.

همه بحران های تهران
ترافیک و آلودگی هوا، شناخته شده ترین بحران های هر روز تهران هستند. زمستان ۸۹، احتمالا برای هیچ شهروندی در تهران فراموش نمی شود؛ هوای بهاری شهر در روزهای پایانی آذر و چله زمستان، آسمان قهوه ای و قهر کرده و بی برکت، نفس تنگی هایی که به جا گذاشت، با هیچ تمهیدی غیر از باران و برف و باد، شهر را نجات نداد. شهرداری اصرار داشت باید اتوبوس و مترو زیاد شود و دولت، شهر را تعطیل می کرد. دولت مانع از تردد خودروها شد و شهرداری باز هم بر توسعه حمل و نقل عمومی تاکید داشت. در همین روزها بود که جایزه بین المللی توسعه پایدار حمل و نقل عمومی، تلخندی به همه طرح های منع تردد در تهران و آلودگی بی سابقه شهر بود.